Dove mensen kunnen toch lezen?

Veel mensen denken dat dove mensen de Bijbel wel kunnen lezen. Ze zijn immers niet blind? Toch zit dat iets anders in elkaar dan de meeste mensen denken...

Als je in Nederland bent geboren, heb je Nederlands leren spreken in het gezin waar je opgroeide. Dat ging spelenderwijs. Je hebt geluisterd naar je ouders en de mensen om je heen. Geleidelijk aan kon je woorden maken en ook zinnen. Zonder dat je erbij na hoefde te denken. Je ouders hebben je waarschijnlijk niet geleerd waar een werkwoord in de zin staat. Dat wist je gewoon, omdat je de taal overal om je heen hoorde. Later leerde je om de taal, die je via je oren al heel goed kon verstaan en begrijpen, te lezen en te schrijven.

Maar wat nu als je oren geen geluid waarnemen en je dus niet spelenderwijs het Nederlands leert? Dove kinderen die niet kunnen horen, moeten het Nederlands leren doordat iemand ze daarin onderwijst. Ze krijgen bewust aangeleerd hoe ze woorden en zinnen moeten vormen. Dat is ingewikkeld. Het kost dove kinderen veel moeite om te leren spreken en liplezen. Maar het kost ook moeite om een taal die je nog nooit hebt gehoord, en die voor jou aanvoelt als een vreemde taal, te leren lezen en schrijven. Dove mensen die gebarentaal kennen, kijken dus liever naar iets in gebarentaal, dan dat ze lezen. Ze begrijpen het beter en het spreekt hun hart aan. Daarom hebben dove mensen een Bijbelvertaling in hun eigen taal nodig.

Op 27 januari kwam Alfred Bout, zelf doof en voorzitter van de Stichting Bijbel NGT, op school. Hij kwam vertellen waarom hij zo graag de Bijbel in zijn eigen taal, de Nederlandse Gebarentaal, wil bekijken. We leerden het gebaar voor Jezus, voor Bijbel en voor Amen. Maar ook voor vogel, huis en wonen. Alfred liet ook het verhaal van Noach zien, in Nederlandse Gebarentaal. Dit jaar sparen wij elke maandag voor de stichting Bijbel NGT, om het vertalen van Bijbels in gebarentaal mogelijk te maken. Zodat dove mensen ook de Bijbel in hun eigen taal kunnen lezen. Helpt u mee?